تایماز گلزار بوجا که در فاصله 9 کیلومتری از مرکز ازمیر جای دارد، در جنوب دامنه های کوه نیف واقع شده است. این شهرستان در همسایگی بخش های: بورنُوا، کوناک، کاراباغلار و قاضی امیر، کمال پاشا، مندرس و توربالی، قرار دارد. در بوجا که از تاریخ مه 2015 عضو اتحادیه شهرهای تاریخی است، مجسمه ای از مولانا به عنوان یکی از بزگترین مجسمه های جهان، قرار دارد.
- گردشگری روستایی
- کایناکلار
کایناکلار یکی از مناطق گردشگری ازمیر می باشد که آخر هفته ها از سوی کسانی که از دغدغه و هرج و مرج شهر خسته شده اند، مورد بازدید قرار می گیرد. امرار معاش مردم در این روستا از طریق پرورش زیتون، انجیر و میوه می باشد و روستاییان میوه و سبزی های پرورش داده شده در حیاط خانه خود را در بازار اورگانیک (460 متر مربعی)، به فروش می رسانند.
جالب ترین ویژگی قابل توجه کایناکلار، درخت چنار کاشته شده در سال 1071 است که توانسته تا به امروز پابرجا بماند. این درخت چنار 1000 ساله که در میدان روستا و به نام درخت کفاش شناخته می شود، به ارتفاع 30، قطر 4 و عرض 15 متر، می باشد.
انگور که یکی از با ارزش ترین محصولات این منطقه به حساب می آید، در تاکستان های انگور منطقه کایناکلار پرورش می یابد. 6 نوع انگور برای پرورش در تاکستان های توسعه یافته به مساحت 14 هکتار، رشد می کنند. از جمله گونه های انگور پرورش یافته در منطقه اژه می توان به: مولانا کاراسی، پنبه گِمره، عثمانجا، کوزاک سیاهی، بوجا رزاقیسی و انواع سلطانیه، اشاره کرد.
روستای کایناکلار همچنین سومین مقصد صخره نوردی ترکیه می باشد؛ این ویژگی سبب جذب کوهنوردان به این منطقه و برگزاری سالانه «جشن های صخره نوردی» از 12 سال پیش در آن شده که میزبان هزاران ورزشکار آماتور و حرفه ای می باشد. در این جشن 3 روزه در طول روز: مسابقات کوهنوردی همراه جایزه، کلاس های صخره نوردی، یوگا، بندبازی، برگزار شده و عصرها نیز: نمایش فیلم های کوهنوردی، جشن های هوای آزاد و کنسرت موسیقی زنده، اجرا می شود.
- دوئانجیلار
در دوئانجیلار که دورترین روستا به مرکز بوجا است، مردم از طریق پرورش زیتون، میوه و سبزیجات امرار معاش می کنند. در این روستا برای معرفی سوپ خوشمزه ترخینه که از غذاهای معروف ترک است، جشن ترخینه برگزار می شود.
- بِلَن باشی
امروزه روستای بلن باشیِ بوجا، توانسته است همچنان فرهنگ عشایری را زنده نگه دارد. مردم این روستا از طریق فروش محصولاتی نظیر: انجیر، زیتون و گیلاس، در بازار اورگانیک واقع در ورودی روستا امرار معاش می کنند. بلن باشی به دلیل موقعیت جغرافیایی خود در معرض بادهای ملایم قرار داشته (ایمبات)، و دارای خاک حاصلخیز می باشد؛ از این رو، با کیفیت ترین زیتون، انجیر و گیلاس ترکیه در این منطقه پرورش می یابد. گیلاس های خوشمزه این روستا هر ساله از سوی شهرداری بوجا در «جشنواره گیلاس و معرفی فرهنگ عشایری» که در ماه مه برگزار می شو،د برای اهالی ازمیر به نمایش گذاشته می شود.
- کیریکلار
بارزترین ویژگی روستای کیریکلار جنگل های کاج و هوای سرشار از اکسیژن آن می باشد. مردم این روستا از طریق پرورش: زیتون، روغن زیتون، گیلاس و خربزه، امرار معاش می کنند. مهم ترین ویژگی متمایز کننده این روستا از سایر روستاها، پرورش «خربزه سیاه» معروف ترکیه در این منطقه می باشد. اهالی کیریکلار که برای معرفی طبیعت بی نظیر و محصولات سنتی روستای خود اقدام کرده اند، با تورهای گردشگری برگزار شده در بازه های مشخص زمانی، این روستا را برای بازدید گردشگران باز می کنند. گردشگرانی که در خانه روستاییان مطابق با آداب و سنت های روستایی پذیرایی می شوند، می توانند در تهیه غذاهای سنتی نیز آنها را همراهی کنند.
- کارا آغاچ
اهالی روستای کارا آغاچ که از طریق: کشاورزی، دامپروری و پرورش سبزی زندگی خود را می گذرانند، محصولات خود را در بازار اورگانیک به فروش رسانده و از طرف شهرستان و بخش های حومه، مورد توجه زیادی قرار می گیرند. این بازار که در روزهای یکشنبه برپا می شود، به محصولات طبیعی خود شهرت دارد. گردشگران خارجی که با تورهای گردشگری برگزار شده طی فواصل مشخصی از روستا بازدید می کنند، از طرف مردم روستا در خانه هایشان پذیرایی شده و آداب و سنت ها برایشان معرفی می شود. کارا آغاچ به منظور معرفی غذاهای تهیه شده از گیاهان محلی و زنده نگه داشتن فرهنگ غذاهای گیاهی، میزبان جشنواره گیاهان شاداب می باشد. در این جشنواره که طی ماه آوریل برگزار می شود، مسابقات غذاهای لذیذ باروغن زیتونِ اورگانیکِ تولید شده به همراه گیاهان پرورش یافته در دامنه های کوه نیف، برگزار می شود. در زمان جشنواره هزاران نفر از ازمیر برای چشیدن غذاهای محلی از روستای آغاچ دیدن می کنند.
- جشنواره ها
2-1) جشنواره کودک
در این جشنواره که در ماه آوریل برگزار می شود، مسابقاتی برای کودکان در بخش های: موسیقی، نمایش های رقص و کارگاه عروسک خیمه شب بازی، وجود دارد.
2-2) جشنواره گیلاس و معرفی فرهنگ عشایری روستای بِلَن باشی
بلن باشی که توانسته نام خود را با کشاورزی اورگانیک بر سر زبان ها بیندازد، میزبان معرفی فرهنگ عشایری و جشنواره گیلاس می باشد. در این جشنواره کنسرت هایی برگزار شده و بهترین تولیدکننده گیلاس انتخاب و برای کسب 3 رتبه نخست باهم به رقابت می پردازند.
2-3) جشنواره شاعران
در این جشنواره که در ماه ژوئن برگزار می شود، شاعران زیادی شرکت می کنند.
2-4) جشنواره استقبال از تابستان
در این جشن که در ماه ژوئن برگزار می شود علاوه بر رویدادها، کنسرت های مختلف و نمایش های رقص نیز برگزار می شود.
2-5) جشنواره بین المللی غذاهای بالکان
در این جشنواره که از سوی مهاجرین بالکانی ازمیر بسیار مورد توجه قرار می گیرد: نمایش رقص های مردمی، کنسرت ها و مسابقات غذا، برگزار می شود.
2-6) جشنواره جوانان
این جشنواره در ماه مه بوده و در آن رویدادهایی نظیر: پینت بال، دارت، جنگ رنگ ها، رودِئو و بانجی جامپینگ برای جوانان برگزار می شود.
- میدان اسب دوانی بوجا
میدان اسب دوانی بوجا تنها میدان در این منطقه می باشد. مسابقات برگزار شده از سوی باشگاه اسب دوانی ترکیه و نیز مسابقات اسب دوانی برگزار شده در ساختار ورزش های با اسب، در این مکان برگزار می شوند.
- بوجا یِدی گولَّر (هفت دریاچه)
با الهام از هفت دریاچه بولو آبانت، هفت دریاچه ساخته شده در دره طبیع به مساحت 100 هزار متر مربع، یک مکان تفریحی بی نظیر و دنج برای بازدیدکنندگان فراهم کرده و دارای: کافه، رستوران، کوچه هنرهای زیبا، مرکز نمایش، هفت دریاچه به مساحت تقریبی 15 هزار متر مربع و آبشارهای متصل کننده دریاچه ها، می باشد.
- دریاچه بوجا
دریاچه بوجا در زمینی به مساحت 1667 هزار متر مربع با: رستوران های ماهی و گوشت، کافه، فست فود، آمفی تئاتر، بار، باغچه های سرگرمی، کافه، تراس، محوطه های بازی کودکان، مارکت، زیستگاه حیوانات و پارکینگ، مجموعه ای برای استراحت و تفریح به شمار می رود.
- پارک حسن آقا
تفرجگاه حسن آقا با: جنگل های کاج، کافه و پیست اسکی، در فاصله 2-3 کیلومتری بوجا قرار داشته و بویژه در اواخر هفته، میزبان بازدیدکنندگان زیادی می باشد.
- کوچه دوستی
در این کوچه که با نام کوچه فرهنگ نیز شناخته می شود، خانه های 2-3 طبقه ای با پنجره های بیرونی وجود دارد.
- عمارت های بوجا
خانه های لوانتین ها که به فرهنگ و اقتصاد ازمیر کمک بزرگی کرده اند، بین سازه های معماری مهم شهر قرار دارند. هرچند بوجا به مناطق جنوبی ازمیر متصل بوده و برای لوانتینی ها حکم حومه شهر را داشته است، اما با این حال، تا پیش از کشیده شدن خطوط راه آهن به آن و بواسطه موسساتی چون مدارس و کلیساها، یک منطقه مسکونی متصل به مرکز شهر به حساب می آمده است. در ساخت عمارت های لوانتین ها که مطابق با سبک زندگی غرب ساخته شده، کاربرد مواد لوکس و وارداتی بسیار جلب توجه می کند؛ حتی گفته می شود در زمینه معماری و نیروی کار نیز دقت مشابه را به کار برده اند. دیده می شود نظیر سبک زندگی، در ساخت عمارت ها نیز با کاربرد انتخاب های شخصی همراه با طراحی معماری منحصر به اروپا و تزئینات زیاد، با این وجو در جزئیات از ارزش های محلی غافل نمانده اند. موقعیت اجتماعی، سطح فرهنگ و شاید مهم تر از آن، قدرت اقتصادی خانواده سازنده و زیرساخت تشکیل شده از این عناصر، سبب پیدایش متفاوت ظاهر این عمارت ها باشد.
8-1) عمارت فوربس
یکی از معروف ترین و به یادماندنی ترین عمارت های تاریخی ازمیر و بوجا، خانه خانواده انگلیسی فُوربس می باشد. تصور می رود ساخت عمارت فوربس که بین عمارت های لِوانتین واقع در بوجا، باشکوه ترین و جالب توجه ترین آنها می باشد، مربوط به سال 1908 باشد. این سازه که 1 سال پس از ساخت دچار آتش سوزی شده، در سال 1910 مجددا ساخته شد.
8-2) عمارت دِ جونگ (De Jongh)
خانواده هلندی تبار و انگلیسی «دِ جونگ» یکی از اولین خانواده هایی هستند که در بوجا سکنی گزیدند. حیاط عمارت دِ جونگ که تصور می رود ساخت آن مربوط به سال 1800 باشد، برای مدتی به عنوان باشگاه تنیس به کار رفته و بعدها با افزودن قسمت های جدید به آن، تبدیل به آسایشگاه شده است. این عمارت در دوره های مختلف بازسازی و امروزه به عنوان دبیرستان حرفه ای بهداشت فعالیت می کند.
8-3) عمارت Baltazzi (بالتاجی)
عمارت بالتاجی که یکی از قدیمی ترین سازه های بوجا محسوب می شود، در قرن نوزدهم از سوی بانک ملی یونان خریداری و بعدها جهت فعالیت به عنوان نوانخانه، وقف گردید. در سال 1922، عمارت دیموستانیس بالتاجی در انحصار دولت ترکیه قرار گرفت و امروزه نیز به عنوان موزه هنرهای زیبا از آن استفاده می شود. حوض و مجسمه های داخل عمارت، هنوز حال و هوای نوستالژیک آن را حفظ کرده اند.
8-4) عمارت ریس (Rees)
این خانه که متعلق به خانواده ریس می باشد، بین سال های 1890-1895 ساخته شده است. پس از مصادره آن از سوی دولت در طول جنگ جهانی اول، به عنوان مدرسه شبانه روزی برای دختران استفاده شد و در اواخر سال 1930 از آن سلب مالکیت گردید؛ امروزه این عمارت به عنوان دانشکده آموزش بوجا فعالیت می کند. عمارت ریس که داخل زمینی وسیع قرار دارد، از یک ساختمان سه طبقه ایِ اصلی به همراه ساختمان های یک و دو طبقه چسبیده به آن تشکیل شده است. در گوشه شمال شرق ساختمان اصلی که نمونه جالبی از سبک رونسانس است، برجی نشانگر وضعیت اجتماعی نیز ساخته شده است.
8-5) عمارت روسّو (Russo)
ساخت عمارت روسّو که از لحاظ ویژگی های معماری مشابه سایر عمارت ها نبوده و دارای نقوش متفاوت تری است، تخمین زده می شود در اوایل قرن 19-20 صورت گرفته باشد. این عمارت در طول زمان با حفظ ساختار تاریخی اش، بازسازی شده است.
8-6) عمارت داوود فارکوه
در بخش پشتی حیاط عمارت متعلق به داوود فارکوه، حمام و سایر سرویس ها قرار دارند. طرح آن مشابه برخی ساختمان های موجود در استانبول می باشد. نمای آن که به 3 بخش تقسیم شده و دارای 3 ورودی اصلی قوسی شکل است. عمارت فارکوه سالیان درازی به عنوان ساختمان خدمات شهرداری بوجا به کار می رفته و از سال 2000 به عنوان مرکز فرهنگ و هنر شهرداری بوجا و کتابخانه فعالیت می کند.
8-7) عمارت گاوریلی
این عمارت، سازه ای متعلق به معمار وافی یِدیس بوده که از جمله ویژگی های منحصر به فردش، می توان به: جداسازی دقیق بافت های سطح همکف و طبقه های بالای آن، تزئینات روی هر چهار طرف آجر، قوس های روی پنجره ها و نقوش زیر آنها، اشاره کرد. امروزه این عمارت به عنوان مسافرخانه بانک «یاپی کرِدی» (Yapı Kredi)، به کار می رود.
- کالج آمریکایی
این مدرسه که در قرن نوزدهم از طرف آمریکایی ها ساخته شده و سالیان درازی به عنوان دبیرستان پسرانه به کار می رفته، جزو معدود مدارسی بود که فرزندان خانواده های لوانتین در آن تحصیل می کردند. پس از اعلام جمهوریت، این سازه به عنوان موسسه روستایی فعالیت کرده و در پایان سال 1953 به ناتو واگذار شده است.
- کلیسای پروتستان
کلیسای انگلیسی، بین کلیساهای واقع در بوجا بیشتر از همه جلب توجه می کند. این کلیسا در سال 1838 احداث و در سال 1961 به شهرداری بوجا واگذار شده و بعدها نیز تبدیل به مرکز فرهنگ و هنر شده است.
- پل های آبی (آباره)
پل های آبی واقع در روی رودخانه مِلِز در بدو ورود به ازمیر و در موقعیتی که در گذشته با نام «Paradiso» یا «Kızıçullu» و امروزه نیز با نام «شیرین یَر» شناخته می شود، توجه زیادی را به خود جلب می کنند. این پل ها که توسط رومیان ساخته شده و به نام «پل های آبی آکوادوک» شناخته می شود، بین سال های 133 ق.م-395 ب.م و در دوره رومیان برای تنظیم جریان آب ورودی به ازمیر به کار می رفته است. به دلیل این که در ساختار این پل دو ردیفه، چندین تن سفیده تخم مرغ به کار رفته، توانسته تا امروز بقای خود را همچنان حفظ کند.
- راه عشق فوربس
راه عشق فوربس که در سال 1998 ساخته شده و با: دره های جاری، پناهگاه حیوانات اهلی، سنگفرش های رنگین و نورپردازی مدرن خود، فضایی برای گردش و خرید اهالی بوجا به شمار می رود.
