تایماز گلزار یکی از موضوعات مهمی که در سفر اتباع خارجی به ترکیه مطرح می باشد، وجود یا عدم وجود ممنوعیت ورود به این کشور است. برای اطلاع از این موضوع نیز، می بایست در بدو ورود یا پیش از آن، در این باره استعلام گرفته شود. به لحاظ قانونی، موضوعاتی از قبیل «نحوه استعلام ممنوعیت ورود به ترکیه» و « مواردی که موجب منع ورود اتباع خارجی به ترکیه می شود»، برای اتباع خارجی بسیار مهم می باشد.
در حالت کلی، ممنوعیت ورود اتباع خارجی به ترکیه، صرفا در صورت نقض مهلت قانونی اقامت در ترکیه اعمال می شود. با به پایان رسیدن مهلت: مجوز اقامت، کار، ویزا یا معافیت ویزا، حضور اتباع خارجی ساکن در ترکیه به صورت غیرقانونی درآمده و بسته به مدت زمان نقض، در مورد امکان ورود مجدد افراد به این کشور تصمیم گرفته می شود. از سوی دیگر ،در صورت نیاز و علیرغم حضور فرد در خارج از کشور، اداره کل مدیریت مهاجرت ترکیه دارای حق صدور ممنوعیت ورود اتباعی است که به لحاظ: نظم عمومی، امنیت عمومی یا سلامت عمومی، مورد دار هستند.
ممنوعیت ورود به ترکیه و کدهای محدودیت
اگرچه اتباع خارجی هنگام ورود به ترکیه ملزم به پایبندی به برخی تعهدات و قوانین هستند، اما در مدت اقامت در ترکیه و در صورت نقض برخی قوانین، امکان دیپورت شدن آنها وجود دارد. بسته به دلایل دیپورت شدن، ماهیت اخراج چنین افرادی با نام «کد محدودیت» تعیین و در پیشینه آنها ثبت می شود. در مورد اتباعی که از ترکیه اخراج شده اند نیز، ممنوعیت ورود به ترکیه بسته به نوع تخلف آنها از 5 ماه تا 5 سال یا در برخی موارد به طور نامحدود، اعمال می شود. کدهای محدودیت در رابطه با ورود مجدد به ترکیه و دلایل آن در زیر آمده است:
- V-69: اتباعی که مجوز اقامت آنها لغو شده است.
- V-71: اتباعی که در آدرس ذکر شده، ساکن نیستند.
- V-70: اتباعی که بصورت جعلی ازدواج کرده اند.
- V-77: اتباعی که گرچه شهروند ترک مسختی (گرجستان)، نیستند اما از این طریق اقدام می کنند.
- V-84: اتباع خارجی که به شرط دریافت اجازه اقامت ظرف 10 روز وارد کشور می شوند.
- G-78: اتباعی که بیماری های عفونی دارند.
- G-87: اتباعی که برای امنیت عمومی خطر دارند.
- Ç-113: اتباع خارجی که ورود و خروج غیرقانونی به ترکیه دارند.
- Ç-114: اتباعی که مورد پیگرد قانونی هستند.
- Ç-115: اتباعی که از موسسات کیفری آزاد شده اند.
- Ç-116: اتباعی که اخلاق و بهداشت عمومی را به خطر می اندازند.
- Ç-117: اتباعی که غیرقانونی کار می کنند.
- Ç-118: اتباعی که اجازه اقامت آنها لغو شده است.
- Ç-119: عدم پرداخت جریمه توسط اتباعی که بصورت غیرقانونی کار می کنند.
- Ç-120: عدم پرداخت جریمه به دلایل نقض ویزا یا مجوز اقامت.
- Ç-135: اتباعی که برخلاف «اتباع خارجی و قانون حمایت بین المللی» عمل می کنند.
- Ç-136: اتباعی که هزینه سفر را پرداخت نمی کنند.
- Ç-137: اتباعی که از آنها دعوت به ترک کشور شده است.
- Ç-138: مسافر غیرمجاز (Inadmissible Passenger).
- Ç-141: اتباع خارجی که ورود آنها به ترکیه مشمول مجوز وزارتخانه است.
- K: اتباع خارجی که به جرم قاچاق تحت پیگرد قانونی هستند.
- N-99: کد اینترپل.
- O-100: پناهجویانی که منطقه آنها نامشخص و ورود آنها به کشور ممنوع باشد.
- N-82: کد اشتغال/اتباعی که ورود آنها تابع مجوز اولیه است.
شرایط اعمال ممنوعیت ورود به ترکیه
اتباع خارجی در صورت حضور در ترکیه بیش از مهلت قانونی درج شده در مجوز اقامت و ویزای آنها، ممکن است با ممنوعیت ورود به کشور مواجه شوند. اتباعی که علیرغم حضور بیش از 3 ماهه از مهلت ارائه شده:
- به میل خودشان خواستار عبور از گذرگاه های مرزی با خواست خود بوده و
- جریمه اداری را پرداخت کرده و
- تا 3 ماه تخلف می کنند،
- همچنین اتباعی که تصمیم به دیپورتشان گرفته شده و
- طی این مدت با رفتن به گذرگاه های مرزی، جریمه های اداری خود را پرداخت می کنند
ممنوعیت ورود به ترکیه در موردشان اعمال نمی شود. علاوه بر این، اتباع خارجی که مهلت درنظر گرفته شده برای آنها بیش از 3 ماه بوده و با خواست خود برای خروج از کشور به گذرگاه های مرزی مراجعه و جریمه های اداری خود را پرداخت می کنند، بین 1 ماه الی 5 سال شامل ممنوعیت ورود به ترکیه خواهند بود.
نحوه استعلام ممنوعیت ورود به ترکیه
آن دسته از اتباع خارجی که در مورد آنها حکم ممنوعیت ورود به ترکیه وجود دارد، هنگام ورود به این کشور توسط موسسات مسئول در گذرگاه های مرزی از این امر مطلع می شوند. ممنوعیت ورود به ترکیه در مورد اتباعی که در حین اقامت در ترکیه حکم اخراج آنها صادر می شود، توسط فرمانداری های شهر محل اقامتشان اطلاع رسانی می گردد. با اعلان یا اخطار گفته شده در مورد این اتباع، نقشه راهی برای تجدیدنظر در تصمیم گیری و سایر حقوق و تعهدات مربوط به تصمیم گیری توضیح داده می شود. به طور خلاصه اتباع خارجی برای استعلام ممنوعیت ورود به ترکیه می بایست به گذرگاه های مرزی، سفارت یا کنسولگری های کشور خود مراجعه کنند.
